"Het zit in de familie."

Zeggen we, als iets zich blijft herhalen.

Van generatie op generatie.

Soms zichtbaar, soms stil en onuitgesproken.

In jouw DNA zit niet alleen jij, maar ook wie er vòòr jou waren.

Je herkent het vaak gemakkelijk in uiterlijkheden.

"Ik heb de ogen van mijn moeder."
Of gewoontes.
"Mijn oma kon ook nooit praten over emoties."

Je bent verbonden met veel systemen.
Familie, vrienden, werk.

Kijk maar eens in je WhatsApp:
al die groepen waar je in zit; ieder een eigen systeem.

Sommige met duidelijke afspraken.
Andere met stilzwijgende regels.
Zonder dat je het altijd doorhebt, beweeg je daartussen.

Uit de meeste kun je stappen.
Behalve uit één: jouw familiesysteem.
Daarin heb jij een plek die niemand anders kan innemen.
Die plek is van jou, wat er ook gebeurt.

Maar wat minder zichtbaar is,
is dat emoties en ervaringen meereizen.
Ook trauma’s bijvoorbeeld.
Zoals het verdriet van verlies dat nooit is uitgesproken.
Of angst die van generatie op generatie wordt doorgegeven.
Een schuldgevoel dat niemand echt durft te benoemen.
Of het gevoel er niet helemaal bij te horen.
Deze onzichtbare lasten kunnen zwaar meewegen, zonder dat je het doorhebt.
Ze sluipen soms ongemerkt je dagelijks leven binnen.
In onzekerheid, conflicten, of lichamelijke klachten.

In een familieopstelling onderzoeken we die patronen.
Het familiesysteem gaat alleen over je biologische familie.
Je hebt één biologische moeder en één biologische vader.
En jij bent hun biologische kind.